Dhrupad Fantasia

Dhrupad is een van de oudste en meest pure vormen binnen de Noord-Indiase klassieke muziek. De naam is afgeleid van ‘druva’ (poolster) en ‘pada’ (woord of poëzie), en betekent letterlijk ‘het onwankelbare woord’. De oorsprong van deze traditie ligt in het reciteren van Sanskrietteksten in hindoetempels, een praktijk die meer dan 2000 jaar teruggaat.

In de 16e eeuw vond dhrupad zijn weg naar de de vorstelijke hoven van de Mogols in Rajasthan, waar het genre hoog aanzien genoot en zich ontwikkelde tot een verfijnde klassieke kunstvorm. Dhrupad kan op meerdere niveaus worden ervaren: als uitvoerende kunst, als meditatie, als religieuze praktijk, als mantra-recitatie en als vorm van klank-yoga.

Aan het eind van de 16e en het begin van de 17e eeuw was de fantasie een geliefd genre onder Engelse componisten — polyfone composities geschreven voor een consort, een instrumentaal of vocaal ensemble.

Dhrupad Fantasia is de verbeelding van een wonderbaarlijke droom: een visionaire gedachte of illusie, waarin op raga’s gebaseerde modale improvisatie versmelt met de wereld van de polyfone instrumentale muziek — beide geworteld in de hofculturen van de 16e eeuw.

De muzikanten

Uday Bhawalkar | Dhrupad-zang
Pratap Awad | Pakhawaj
&
Hathor Consort Anne Freitag | Renaissance-traverso
Liam Fennelly & Thomas Baeté | Gamba
Romina Lischka | Dhrupad-zang, basgamba & artistieke leiding